szczęście III
zbieg pomyślnych okoliczności
Wtem, wielkim szczęściem, dwakroć kichnął Podkomorzy (I). I trafił, czy umyślnie, czyli też przypadkiem, Na wzgórek, co był wczora szczęścia jego świadkiem (V) Rzucała się nań zewsząd hurmem, gdy na szczęście Zosia, widząc szturm, skoczy i litością zdjęta Zasłania starca, na krzyż rozpiąwszy rączęta (V). Było to osobliwe szczęście dla Sopliców, Że Hrabia [...] biegł przed resztą jazdy (VIII)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Wiara, religia ↔ Religia ↔ Nadprzyrodzone w przesądach i tradycji ludowej